Inmiddels zitten we in Spanje al weer bijna 7 weken in quarantaine. Het is eerlijk gezegd nog steeds raar. Alles wat voor de quarantaine gebeurd is lijkt zo ver weg. De laatste keer dat ik met de kinderen naar school liep, de Spaanse lessen, de lange avonden die doorliepen ik vroege ochtenden en mijn favoriete metro rit met een prachtig uitzicht. Het is allemaal zo snel gegaan dat ik weinig tijd had om keuzes te maken. Eind februari bezocht ik Nederland en daarna Budapest, waarna ik terugvloog op Barcelona en met de bus naar Valencia kwam (Wat trouwens echt een prachtige rit was).

Op dat moment had ik nog geen besef van wat er in minder dan drie weken voor de deur zou staan, een deur die wij ineens heel voorzichtig moesten openen, met mondmasker en handschoenen. Op het vliegveld zag ik wel een aantal informatieborden over covid-19 maar ik negeerde ze eigenlijk onbewust. “Het is maar een griepje.” was wat ik dacht. Maar, hoe kon ik zo onwetend zijn? Ik woon letterlijk in het land met het op een na hoogste aantal covid-19 gevallen.

Oké, ik geef toe. In het laatste jaar ben ik beetje lui geworden in het bijhouden van het nieuws. Over het algemeen zijn het de slechte berichten die uitgelicht worden en hierdoor voelde ik mij niet beter. De informatie die ik over het virus en de situatie kreeg was dan ook heel erg eenzijdig. Op het journaal vertelden ze hier iedere mogelijke minuut dat het virus maar gewoon een griepje was. Het maakte niet zoveel uit, we moesten misschien alleen onze handen ever beter wassen. Maar, wie Spanjaarden kent weet dat ze eigenwijs zijn, dat ze veel buiten zijn, onder de mensen. Overvolle clubs, restaurants, bars, voetbalstadions. Op 1 maart begon in Valencia de zogeheten “Fallas”, een twee weken lang durend festival waar miljoenen mensen op af komen. Afgeladen straten en pleinen. En ook ik was daar. Elke middag om twee uur verzamelde zich een menigte rondom “Plaza ayuntamiento” om naar de vuurwerk symfonie te luisteren. Op zaterdagavond was er een vuurwerkshow op het strand en die zaterdag daarna was er een vuurwerkshow in de stad. Dit allemaal één week voordat de regering besloot dat het tóch geen griepje was. Er was zelfs nog op de zaterdag voor de donderdag dat het allergrootste feest zou zijn geen duidelijkheid of het wel of niet door zou gaan.

Om van het ene uiterste naar het andere uiterste te gaan was heel vreemd. Twee vriendinnen van mijn besloten per direct terug te gaan naar Nederland, twee dagen na de aankondiging van de lockdown. Een andere besloot na twee weken opgesloten te zijn met haar gastfamilie dat ze ook terugging. Ik besloot echter dat ik bleef. Hier heb ik nog enig nut, in Nederland heb ik geen baan en mag ik ook weinig. Natuurlijk, ik mis mijn familie maar ik weet dat ik uiteindelijk terugga.

Ik moet wel zeggen dat ik ontzettend veel geluk heb. Mijn gastouders zijn heel erg lief. Ze vragen elke dag hoe het met mij gaat, kopen alle rare sojayoghurts en vleesvervangers die ze kunnen vinden, geven mij ruimte en staan altijd achter de keuzes die ik maak betreft de kinderen. Voor de kinderen is het wel heel lastig en dus automatisch ook voor mij. Ze zijn rebels, willen niet luisteren en respecteren mij als ze iets moeten doen wat ze niet leuk vinden, zoals school dus. Elke dag is het s ochtends weer lastig om ze aan hun huiswerk te krijgen maar gelukkig zijn ze zodra dat eenmaal klaar is weer hartstikke lief. Ik ben ze nu aan het leren om monopoly te spelen als volwassenen (inclusief ruzie), we zwemmen veel, doen speurtochten met krijtpijlen en maken veel knutsels.

In het weekend ben ik vrij en dan maak ik wandelingen want inmiddels mag iedereen maximaal een uur naar buiten binnen bepaalde tijden, gelukkig wonen wij in een buitenwijk van een dorp, dicht bij een bos. Dit betekent dat ik vaak s’ochtends al een wandeling maak en daarna dan s’middags nog eentje. Het is best prima te doen zo, lekker rustig. Elke dag realiseer ik mij weer hoe prachtig Spanje is en hoe mooi de natuur hier is. Ik hoop dat ik hier nog ben zodra we weer naar de bergen mogen, dan ga ik zeker vragen of we daar een bergtocht kunnen doen.

Ik heb laatst een video gemaakt over wat ik zo ongeveer doe in een dag, het is nu wel iets veranderd, de wandelingen maak ik nu buiten in plaats van in de tuin.

https://www.youtube.com/watch?v=h8nA1P5h1N4&t=17s

En dan hier ook een aantal mooie foto's:

Hasta luego!