Ik ben weer terug in Nederland, thuis. Het voelt gek om hier weer te zijn, vooral omdat het nu lijkt alsof ik nooit weg ben geweest. Mijn kamer is behouden, mijn vrienden zijn er nog steeds, mijn familie is er en het weer in Nederland is nog steeds even wisselvallend. Toch zijn er wel wat dingen veranderd. Toen ik thuiskwam heb ik gelijk mijn kamer opgeruimd en toen kwam ik een boekje tegen. In dit boekje had ik alles geschreven over de reis die ik in de vijfde klas maakte naar Griekenland met mijn klasgenoten. Ook kwam ik een dagboekje tegen van voordat ik wegging. Ik schreef daarin over zenuwen, verwachtingen, onverantwoordelijkheid en twijfels. Als ik dat nu teruglees dan zie ik in hoe erg ik zelf veranderd ben. Dit jaar heeft mij goed gedaan. De dingen om mij heen zijn misschien nog wel hetzelfde maar de manier waarop ik naar ze kijk is veranderd. Ik kijk door een andere bril (letterlijk, Charlie heeft mijn bril kapot gemaakt dus ik moest een nieuwe).

Het was een mooi avontuur en ik heb ervan genoten, geleerd en ben ervan gegroeid. Ik ben nu klaar voor de volgende stap, studeren in Wageningen.

Ik heb altijd genoten van het schrijven van de blogposts en nog meer van de reacties en vond het fantastisch als ik zag hoeveel interesse jullie hierin toonden. De kaartjes die ik opgestuurd heb gekregen van jullie heb ik allemaal bewaard en ik zal vooral nooit meer vergeten hoe blij de kinderen waren als de postbode weer eens iets uit Nederland kwam bezorgen.